کد مطلب:303513 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222
صبر و تحملش در مصائب زندگی
شدت علاقه اش به خداوند تعالی صبر و تحملش را در مصائب مختلفه زندگی تا آنجا بالا برده بود كه در خانه همسرش سخت ترین شرایط موجود را بدون كمترین گله و شكایتی از روزگار تاب آورده و خم به ابرو نمی آورد البته این بانوی بزرگ سختی ها را از كودكی آزموده بود پنج ساله بود مادر مكرمه اش را از دست داد و در این سن كم ام ابیهای پدر و سنگ صبور رسول خدا صلی الله علیه واله بود.
خانه داری را در همین سن پنج سالگی تمرین نموده و این در حالی بود كه صدمه های وارده بر پدرش رسول خدا را كه از دست نااهلان قریش به آن حضرت می رسید و رنج و غم تنهایی رسول خدا (ص) را طاقت می آورد و با آنكه كودكی بیش نبود پدر را مادرانه نوازش می داد و با اشك چشمانش به او محبت می نمود و نماز شب را علاوه بر نمازهای واجب یومیه در همین سن و سال شروع كرد و تا آخر عمرش شبی نافله شب را ترك نكرد.
آری این چنین مادر، دختری مثل زینب علیهاسلام می پروراند كه در مصائب طاقت نیاوردنی عاشورا و در شب یازدهم محرم در میان آن همه داغهای كمرشكن و پریشانی های فراوان نماز شب را به دلیل ضعف های مفرط جسمانی نشسته می خواند و حاضر به ترك آن حتی یك شب هم نیست.
و ما در زیارتنامه حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام صابره بودنش را در مصائب این چنین می خوانیم.
فوجدك لما امتحنك صابرة. [1] ای آنكه خداوند تو را آزمود و در تمام آزمونها تورا شكیبا یافت.
در حقیقت دردها داروی تست
هم دوای نافع و دلجوی تست
هر بلا كاین قوم را حق داده است
زیر آن گنج كرم بنهاده است. [2] .
و بعد هم سختی های دوران بعد از رحلت پدر بزرگوارش، بی وفایی مردم و خانه نشینی همسرش علی علیه السلام و گرفتاریهای غیرقابل تحمل كه منافقان مدینه با هجوم به خانه آن حضرت برای او فراهم كردند همه و همه از این جملات كه از كلمات خود آن حضرت است عظمت و بزرگی مصائبش را تفسیر می كند صبت علَیّ مصائب لو آنها صبت علی الایام صرن لیالیاً. آنقدر مصیبت ها پشت سر هم بر من وارد شد كه اگر این مصائب بر روزها وارد می شد تبدیل به شب می گردید. با همه این اوصاف هرگز این مصیبت ها او را از وظایف شوهرداری و تربیت فرزندان و وظایف سیاسی بازنداشت آیا نباید بانوان جوامع بشری استقامت و پایداری را در راه رسیدن به اهداف عالیه انسانی از این بانوی بزرگ سرمشق بگیرند؟ و البته پاداش صبر ایشان و اهل بیت (ع) همان است كه در قران كریم سوره مومن / 111 خدای تعالی می فرماید: اِنّی جَزَیْتُهُمُ اْلیَومَ بِما صَبَرُوا انَّهُمْ هُمُ الفائزونَ. من پاداش صبرشان را در روز جزا خواهم داد و قطعاً آنان رستگارند.
او نه تنها دل از دست نمی داد و بی صبری نمی كرد بلكه در دعاهای خود از درگاه خداوند متعال مسئلت می نمود.
الّلهم انی اسئلكَ صبراً علی بلیّتكَ. خدایا بر بلاهای خود مرا صابر گردان.
خانه داری را در همین سن پنج سالگی تمرین نموده و این در حالی بود كه صدمه های وارده بر پدرش رسول خدا را كه از دست نااهلان قریش به آن حضرت می رسید و رنج و غم تنهایی رسول خدا (ص) را طاقت می آورد و با آنكه كودكی بیش نبود پدر را مادرانه نوازش می داد و با اشك چشمانش به او محبت می نمود و نماز شب را علاوه بر نمازهای واجب یومیه در همین سن و سال شروع كرد و تا آخر عمرش شبی نافله شب را ترك نكرد.
آری این چنین مادر، دختری مثل زینب علیهاسلام می پروراند كه در مصائب طاقت نیاوردنی عاشورا و در شب یازدهم محرم در میان آن همه داغهای كمرشكن و پریشانی های فراوان نماز شب را به دلیل ضعف های مفرط جسمانی نشسته می خواند و حاضر به ترك آن حتی یك شب هم نیست.
و ما در زیارتنامه حضرت فاطمه زهرا علیهاسلام صابره بودنش را در مصائب این چنین می خوانیم.
فوجدك لما امتحنك صابرة. [1] ای آنكه خداوند تو را آزمود و در تمام آزمونها تورا شكیبا یافت.
در حقیقت دردها داروی تست
هم دوای نافع و دلجوی تست
هر بلا كاین قوم را حق داده است
زیر آن گنج كرم بنهاده است. [2] .
و بعد هم سختی های دوران بعد از رحلت پدر بزرگوارش، بی وفایی مردم و خانه نشینی همسرش علی علیه السلام و گرفتاریهای غیرقابل تحمل كه منافقان مدینه با هجوم به خانه آن حضرت برای او فراهم كردند همه و همه از این جملات كه از كلمات خود آن حضرت است عظمت و بزرگی مصائبش را تفسیر می كند صبت علَیّ مصائب لو آنها صبت علی الایام صرن لیالیاً. آنقدر مصیبت ها پشت سر هم بر من وارد شد كه اگر این مصائب بر روزها وارد می شد تبدیل به شب می گردید. با همه این اوصاف هرگز این مصیبت ها او را از وظایف شوهرداری و تربیت فرزندان و وظایف سیاسی بازنداشت آیا نباید بانوان جوامع بشری استقامت و پایداری را در راه رسیدن به اهداف عالیه انسانی از این بانوی بزرگ سرمشق بگیرند؟ و البته پاداش صبر ایشان و اهل بیت (ع) همان است كه در قران كریم سوره مومن / 111 خدای تعالی می فرماید: اِنّی جَزَیْتُهُمُ اْلیَومَ بِما صَبَرُوا انَّهُمْ هُمُ الفائزونَ. من پاداش صبرشان را در روز جزا خواهم داد و قطعاً آنان رستگارند.
او نه تنها دل از دست نمی داد و بی صبری نمی كرد بلكه در دعاهای خود از درگاه خداوند متعال مسئلت می نمود.
الّلهم انی اسئلكَ صبراً علی بلیّتكَ. خدایا بر بلاهای خود مرا صابر گردان.
[1] مفاتيح.
[2] مولوي.